Dişhekimi Sertaç Kızılkaya
Birkaç sene önce, köprülerini yaptırmak için gelen bir bayan hastam olmuştu. Son derece de korkuyordu. Bu hep alışık olduğumuz bir durumdu ama bir taraftan da sürekli sızlanıyor, fotoye bile söylenerek oturuyor, sürekli bir bezginlik, mutsuzluk, ümitsizlik içindeydi.
Hayattan ve yaşamaktan bıkmış, sanki dişlerinin tedavisi için birileri silah zoruyla onu yolluyordu. Her yaptığıma karışıyordu. Ben büyük bir sabırla ömrümden ömür gittiğini hissederek işleri yürütmeye çalışırken, bir gün geldi ve bekleme koltuklarında karşıma oturdu; her buraya gelişimde evden çıkarken ağlayarak çıkıyorum dedi.
Ben spontan bir şekilde; her sizin geleceğiniz günün sabahında kalktığımda tüylerim diken diken oluyor dedim.
Dedim ama o an hemen pişman oldum.
Ama ne oldu biliyor musunuz?
Hasta bir daha bana hiç zorluk çıkarmadı.
Add a comment
