Branemark ve arkadaşları, 1955 yılında mikrosirkülasyon üzerine yaptığı bir deney sırasında, tesadüfen titanyum ile kemik arasındaki direk bağlantıyı saptamıştır. Bu durumdan faydalanarak dişsiz çenelerde protezlere destek olacak implantları tasarlamıştır. 1965 yılına kadar on yıl süre ile çeşitli hayvan deneyleri, dizayn çalışmaları ve biyomekanik deneyler yapmış, 1965’te ilk insan üzerinde uygulamaya geçmiştir. 1969 yılında bu ön çalışmaların raporu Scandinavian Journal of Dentistry’de yayınlanmış; 1977 yılında 15 yıllık takip sonuçları yine Scandinavian Journal of Dentistry’de yayınlanmış, devam eden çalışma sonuçları 1981 yılında International Journal of Oral Surgery dergisinde yayınlanarak tıp dünyasına duyurulmuştur. Bu yayın sonrasında o güne kadar şarlatanlıkla ve bilimsel altyapıdan yoksun olmakla suçlanan diş implantı uygulamaları, A.B.D. ve Avrupa’daki saygın üniversitelerce kabul görerek hızla yaygınlaşmış ve dişhekimliği uygulamaları arasındaki yerini almıştır. Prof. Dr. Branemark, bu buluştan sonra “Dental İmplantolojinin Babası” sıfatını almıştır.
Branemark’ın tavşan tibia ve fibula sabit titanyum optik odasını gösteren başlangıç tavşan örneğinin radyografisi
Yaptığı çalışmalarla birden çok ödül alan Prof. Branemark, 2011 yılında Avrupa Mucit Ödülleri seçmelerinde “Ömür boyu başarı” ödülünün de sahibi olmuştur.
Osseointegresyon kaynak: http://en.wikipedia.org/wiki/Per-Ingvar_Br%C3%A5nemark
Branemark’ın tavşan tibia ve fibula sabit titanyum optik odasını gösteren başlangıç tavşan örneğinin radyografisi
